Starczowzroczność, czyli schorzenie odpowiadające za słabnięcie wzroku po czterdziestym roku życia, jest dolegliwością uciążliwą do korygowania. Ponieważ powoduje ona nieostre widzenie zarówno w bliży, jak też w dali, wymaga szkieł optycznych o przeciwstawnych parametrach. Soczewki dwuogniskowe, często wykorzystywane do korygowania starczowzroczności, są, z technicznego punktu widzenia, połączeniem soczewek do dali i do bliży w jedną całość. Daje to efekt noszenia dwóch par okularów jednocześnie; spełniają one swoje zadanie, ale patrzenie przez nie jest często niewygodne. Soczewki okularowe progresywne są nowoczesną wariacją na temat szkieł dwuogniskowych, która ma za zadanie zapewniać bardziej naturalne widzenie. Soczewki okularowe progresywne posiadają dwie strefy optyczne połączone ze sobą płynnie. Pozwala to widzieć ostro przedmioty położone w dowolnej odległości od patrzącego, ale nie koryguje jednocześnie całego pola widzenia. Nie jest to jednak problem, ponieważ nawet zdrowy człowiek widzi ostro tylko w centrum pola widzenia, natomiast na obrzeżach widzenie jest rozmazane.